"Było to prawdziwe dno piekła na ziemi" - pisze w swojej książce były więzień obozu w Sieniawce. Do wspomnień dotarła Łużycka Grupa Poszukiwawcza
Łużycka Grupa Poszukiwawcza na swojej stronie internetowej (lgp.org.pl) opublikowała fragment książki dr. inż. Zdzisława Molendy, który był więźniem Zittwerke. Publikacja wydana w 2007 roku ma tytuł "Tylem zapamiętał". Kilka stron zamieszczonych prze ŁPG przestawia wstrząsającą historię miejsca i ludzi, którzy zostali boleśnie doświadczeni w latach wojennych.
Historię mało znanej książki przypomniał Łużyckiej Grupie Poszukiwawczej był burmistrz Lubania (a także dziennikarz, pisarz, informatyk i nauczyciel) Janusz Skowroński. Czytając fragment "Tylem zapamiętał" trudno wyobrazić sobie przeżycia autora. Fragment książki, którą napisał Zdzisław Molenda „Tylem zapamiętał” można znaleźć pod linkiem internetowym.
To nie pierwsza opowieść, do której dotarli członkowie ŁGP, a która potwierdza tragedie jakie wydarzały się na terenie naszej gminy. Wcześnie publikowane były np. opowieści Samuela Renifera, Żyda z Chrzanowa, który trafił w czasie II Wojny Światowej do Sieniawki. Cały tekst wstrząsającej historii możemy go znaleźć na stronie internetowej Łużyckiej Grupy Poszukiwawczej (vide Samuel Renifer: nikt nie przeżył tak długo jak ja).
Kompleks byłych koszar wojskowych w Sieniawce opisywany jest szczegółowo w naszym serwisie bogatynia.it. Jako siłę roboczą zatrudniano jeńców oraz więźniów wielu narodowości: Polaków, Żydów, Rosjan, Belgów, Francuzów, Włochów, a także narodowości jugosławiańskiej. W podległym obozie w sąsiednim Kopaczowie więziono jeńców amerykańskich. Warunki bytowe były koszmarne. Śmiertelność była ogromna. Najgorzej traktowani byli Rosjanie, Żydzi oraz Włosi (po przystąpieniu do koalicji antyhitlerowskiej Włochów uznano za zdrajców). Trudno oszacować liczbę zamęczonych na śmierć w obozie i podległych mu filiach. Jest ona jednak zbyt duża by nie uznać tego miejsca za pomnik męczeństwa.
